Bericht 15: mijn laatste bericht
Door: Josien Wessels
Blijf op de hoogte en volg Josien
14 Maart 2011 | Nederland, Texel
Dag lieve skatties,
tijd voor mijn laatste bericht.
Ik ben weer veilig thuis- de reis ging prima, geen problemen zoals op de heenreis. En een ontzettend warm welkom op Schiphol, helemaal leuk! Marjon & René, Michelle, Renske & Eveline, en zelfs Bea nog even. Superlief dat jullie er waren!
Natuurlijk nog even een verslag van de laatste week Port Elizabeth. Het afscheid nemen begon woensdagavond met ons officiele afscheidsdiner. Er stond een lange tafel in de garage, waar uiteindelijk 34 borden op gingen. Toon en Jeanne hadden de garage versierd, en de tafel(s) neergezet. Rudis en ik hebben deze gedekt, onder strikte supervisie van Daphne over mooi servies en alledaags servies- en normaal bestek en sjiek bestek. Het was een beetje alsof ik oma hoorde .. Maar uiteindelijk was iedereen tevreden!
Het eten was heerlijk, echte Hollandse tomatensoep van Jeanne, en heerlijke lasange van Daphne. En toen kwam het onvermijdelijke moment: tijd voor de toespraken.. Peter begon met een prachtig verhaal over alle goede dingen die wij met elkaar gedaan hebben. En toen mochten wij.. Willeke, Joost, Janske .. en ik kon me er gelukkig een beetje van onttrekken. Na de speech van Janske hebben gingen Willeke, Janske en ik even ons kado voor Peter en Daphne pakken in de slaapkamer. Waar we even snel onze tranen de vrije loop lieten, een beetje stiekem. We waren alleen even vergeten dat onze slaapkamen een raam heeft dat uitkomt in de garage, dus iedereen kon ons zien .. Ik heb het verhaal bij ons kado verteld, natuurlijk ook met tranen, want als dat eenmaal begint, en nadat dit uitgepakt was begon iedereen met de kleine kadotjes. Uiteindelijk een zeer gezellige en geslaagde avond ..
Toen werd het donderdagochtend: tijd voor onze optocht. Alleen werd ik niet wakker van de wekker- maar van enorm noodweer dat neerkletterde op het dak .. regen en onweer! Toen we op Ithema kwamen was het niet veel beter, het kantoor stond al blank, en ook de looppaden langs het grasveld waren lichtelijk onder water gelopen. Even leek het op te klaren, maar vijf minuten laten vloog het onweer weer door de lucht. Een van kindertjes was doodsbang- zat te trillen als een rietje. Dus daar heb ik een half uurtje mee rondgelopen, totdat hij weer een beetje normaal kon ademhalen. En toen het zover was, scheen ook ineens de zon! Dus onze optocht kon toch doorgaan, helemaal leuk! Alle kinderen hebben snel ontbeten, en toen was het tijd om te gaan. Eerst een paar mooie groepsfoto's gemaakt en toen op pad. Ik was de bezemwagen, met drie kindertjes in de auto. Voorin een meisje met jeugdreuma, en achterin twee autistische jongens, omdat die het anders op een lopen zetten. Na de tocht terug naar Ithemba voor drinken en een chippie! Al met al dus toch een geslaagde dag!
En toen werd het vrijdag, onze laatste dag op Ithema. Ons afsdheidsfeest bestond uit disco en broodjes knakworst. Een doorslaand succes! Alle kinderen hebben er heerlijk op los gedanst, en ook het spijkerpoepen was erg leuk. Na het dansen hadden we waterballonen om een beetje af te koelen, en daarna dus lekkere broodjes. Voor de disco was er natuurlijk gewoon morning assembly, waar we officeel afscheid genomen hebben. We kregen een mooie fotolijst met foto's van onze tijd op Ithemba, en mochten allemaal een liedje kiezen om met z'n allen te zingen. Al met al een heel mooi afscheid dus. Alleen het uitzwaaien van de laastste bus was iets minder leuk ..
Vrijdagavond was echt ons laatste avondmaal, en met alle mensen die nog in het huis waren zijn we uit eten geweest. Alle meiden die nog langer blijven waren het weekend weg, dus het was voor ons doen een heel klein gezelschap. En dat eten ging natuurlijk lekker op z'n Afrikaans, Peter wilde persé zijn vaste tafel in het restaurant- dus hebben we nog een half uur rondgelopen tot die tafel vrij was. En toen we daar uiteindelijk zaten was de airco in die hoek toch wel erg koud .. Maar we hebben Peter toch bevolen om te blijven zitten- we hebben niet voor niets zo lang gewacht.
Zaterdagochtend moest natuurlijk alles nog ingepakt worden, en na flink wat springen op de deksel ging de koffer gelukkig dicht. Toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan, waar we heel lief zijn uitgezwaaid door Peter & Daphne, hun broer en zus Micheal & Ester en natuurlijk Rudis.
En dat was het dan.. iedereen super bedankt voor alles!
Dikke kus, Josien
tijd voor mijn laatste bericht.
Ik ben weer veilig thuis- de reis ging prima, geen problemen zoals op de heenreis. En een ontzettend warm welkom op Schiphol, helemaal leuk! Marjon & René, Michelle, Renske & Eveline, en zelfs Bea nog even. Superlief dat jullie er waren!
Natuurlijk nog even een verslag van de laatste week Port Elizabeth. Het afscheid nemen begon woensdagavond met ons officiele afscheidsdiner. Er stond een lange tafel in de garage, waar uiteindelijk 34 borden op gingen. Toon en Jeanne hadden de garage versierd, en de tafel(s) neergezet. Rudis en ik hebben deze gedekt, onder strikte supervisie van Daphne over mooi servies en alledaags servies- en normaal bestek en sjiek bestek. Het was een beetje alsof ik oma hoorde .. Maar uiteindelijk was iedereen tevreden!
Het eten was heerlijk, echte Hollandse tomatensoep van Jeanne, en heerlijke lasange van Daphne. En toen kwam het onvermijdelijke moment: tijd voor de toespraken.. Peter begon met een prachtig verhaal over alle goede dingen die wij met elkaar gedaan hebben. En toen mochten wij.. Willeke, Joost, Janske .. en ik kon me er gelukkig een beetje van onttrekken. Na de speech van Janske hebben gingen Willeke, Janske en ik even ons kado voor Peter en Daphne pakken in de slaapkamer. Waar we even snel onze tranen de vrije loop lieten, een beetje stiekem. We waren alleen even vergeten dat onze slaapkamen een raam heeft dat uitkomt in de garage, dus iedereen kon ons zien .. Ik heb het verhaal bij ons kado verteld, natuurlijk ook met tranen, want als dat eenmaal begint, en nadat dit uitgepakt was begon iedereen met de kleine kadotjes. Uiteindelijk een zeer gezellige en geslaagde avond ..
Toen werd het donderdagochtend: tijd voor onze optocht. Alleen werd ik niet wakker van de wekker- maar van enorm noodweer dat neerkletterde op het dak .. regen en onweer! Toen we op Ithema kwamen was het niet veel beter, het kantoor stond al blank, en ook de looppaden langs het grasveld waren lichtelijk onder water gelopen. Even leek het op te klaren, maar vijf minuten laten vloog het onweer weer door de lucht. Een van kindertjes was doodsbang- zat te trillen als een rietje. Dus daar heb ik een half uurtje mee rondgelopen, totdat hij weer een beetje normaal kon ademhalen. En toen het zover was, scheen ook ineens de zon! Dus onze optocht kon toch doorgaan, helemaal leuk! Alle kinderen hebben snel ontbeten, en toen was het tijd om te gaan. Eerst een paar mooie groepsfoto's gemaakt en toen op pad. Ik was de bezemwagen, met drie kindertjes in de auto. Voorin een meisje met jeugdreuma, en achterin twee autistische jongens, omdat die het anders op een lopen zetten. Na de tocht terug naar Ithemba voor drinken en een chippie! Al met al dus toch een geslaagde dag!
En toen werd het vrijdag, onze laatste dag op Ithema. Ons afsdheidsfeest bestond uit disco en broodjes knakworst. Een doorslaand succes! Alle kinderen hebben er heerlijk op los gedanst, en ook het spijkerpoepen was erg leuk. Na het dansen hadden we waterballonen om een beetje af te koelen, en daarna dus lekkere broodjes. Voor de disco was er natuurlijk gewoon morning assembly, waar we officeel afscheid genomen hebben. We kregen een mooie fotolijst met foto's van onze tijd op Ithemba, en mochten allemaal een liedje kiezen om met z'n allen te zingen. Al met al een heel mooi afscheid dus. Alleen het uitzwaaien van de laastste bus was iets minder leuk ..
Vrijdagavond was echt ons laatste avondmaal, en met alle mensen die nog in het huis waren zijn we uit eten geweest. Alle meiden die nog langer blijven waren het weekend weg, dus het was voor ons doen een heel klein gezelschap. En dat eten ging natuurlijk lekker op z'n Afrikaans, Peter wilde persé zijn vaste tafel in het restaurant- dus hebben we nog een half uur rondgelopen tot die tafel vrij was. En toen we daar uiteindelijk zaten was de airco in die hoek toch wel erg koud .. Maar we hebben Peter toch bevolen om te blijven zitten- we hebben niet voor niets zo lang gewacht.
Zaterdagochtend moest natuurlijk alles nog ingepakt worden, en na flink wat springen op de deksel ging de koffer gelukkig dicht. Toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan, waar we heel lief zijn uitgezwaaid door Peter & Daphne, hun broer en zus Micheal & Ester en natuurlijk Rudis.
En dat was het dan.. iedereen super bedankt voor alles!
Dikke kus, Josien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
