Bericht 25: de baby'tjes van Lelethu

Dag lieve allemaal,

weer veel te vertellen, vooral over alle activiteiten voor Lelethu. Omdat Ithemba deze week nog gesloten is vanwege de kerstvakantie, dus heel veel tijd om naar Lelethu te gaan.
Voor iedereen die nog niet volledig op de hoogte is: Lelethu is een babyshelter, er worden kinderen van 0 tot 3 jaar opgevangen die helaas niet thuis kunnen zijn. De meeste kinderen zijn in afwachting van adoptie, en gemiddeld duurt dit zo’n 6 maanden. Voor 7 van de 8 kinderen die nu bij Lelethu zijn is er al een familie gevonden, en worden op dit moment de papieren in orde gemaakt. Alleen voor het oudste meisje wordt nog gezocht, zoals ik in mijn vorige bericht al vertelde mag zij niet geadopteerd worden van haar familie. De social-worker is nu aan het kijken of ze wellicht naar Tamsanqa kan, als dat lukt zou dat heel fijn voor haar zijn.

Zoals ik al eerder vertelde is Lelethu voor alle kindjes zeker beter dan thuis, maar wordt er weinig gedaan om te ze te stimuleren of zich verder te laten ontwikkelen. De kinderen liggen een groot gedeelte van de dag in bed, zonder mobile of speeltje. De kinderen die kunnen lopen, lopen de hele dag op blote voeten, en struikelen dan wanneer ze wel schoentjes aan hebben. Het oudste meisje, 2.5 jaar, kan nog niet zelf eten of zichzelf uitkleden. Ik snap heel goed dat het geen eerste prioriteit is, maar het is natuurlijk wel belangrijk! Ook weet ze niet goed hoe ze moet spelen met het speelgoed dat er is, een pop houdt ze wel vast, maar niet alsof het een baby is die ze gaat verzorgen.
Zaterdagochtend gingen we dus op zoek naar speelgoed dat stimuleert, het was even zoeken maar uiteindelijk hebben we toch een en ander gevonden. Een aantal boekjes, met pop-up-bladzijden en geluidjes, een houten spelletjes met vormen en kleuren. Ook hebben ik een paar bijtringen gekocht, voor de kindjes waarvan de tandjes doorkomen, dan hoeven ze niet zo op hun eigen vingertjes te kauwen.

Maandag togen wij met onze aankopen naar Lelethu, waar we na het dagelijkse ‘werk’ gepraat hebben met huismoeder Joan. We hebben haar uitgelegd wat we hebben gezien en hoe dat volgens ons verbeterd kan worden. En natuurlijk uitgelegd wat we gekocht hebben, en waarom. Ze snapte alles heel goed en was heel blij dat we zo met haar meedenken. Ze gaf ook aan dat het heel lastig is zulke actieve vrijwilligers te hebben, omdat het personeel dan al snel denkt: mooi, dan kunnen wij een paar stapjes langzamer lopen .. Maar goed, we hebben een lijst gemaakt met onze observatie/verbeterpunten en zij gaat dat bespreken in de volgende vergadering. Ook gaat ze onze speeltjes bewaren in het kantoor, want ook op Lelethu verdwijnen er jammer genoeg veel spullen ..

Nu oefenen we dus met het speelgoed dat we gekocht hebben, maar het is nog erg moeilijk. Ook het zitten en samen een boekje lezen is vrij onbekend, dus lukt nog niet heel goed. Maar we proberen het iedere dag dat we er zijn eventjes, en hopelijk gaat het dan steeds beter. Hetzelfde geldt voor het eten aan tafel .. hopelijk gaat ooit gelden: oefening baart kunst! Nu in ieder geval nog niet ..
Naast al onze educatieve activiteiten doen we natuurlijk ook nog veel andere dingen: zoals lekker spelen, knuffelen, badderen en masseren. De kinderen genieten ontzettend van de aandacht. Het oudste jongetje, (5 maanden) geniet erg van het masseren van zijn gezichtje, en viel met een halve minuut masseren vanuit een enorme huilbui lekker in slaap.

Morgen gaan we ook weer lekker naar Lelethu, een van de jongetjes moet geopereerd worden, dus huismoeder Joan en een van de caregivers vetrekken al vroeg. Het jongetje is geboren met 2 spitsvoetjes en een extra vingertje aan zijn linkerhandje, en dat wordt morgen allemaal verholpen. Hij weet natuurlijk nog niet wat hem morgen te wachten staat, maar vandaag maar lekker even extra samen gespeeld. Als het allemaal goed verloopt zal hij 2 dagen in het ziekenhuis moeten blijven, en komt hij dus van het weekend weer terug op Lelethu. Dus hopelijk is hij maandag al weer lekker 'thuis'.

Nou volgens mij heb ik wel weer genoeg verteld, méér dan genoeg misschien wel. Vanavond gaan we naar Tamsanqa, er is bonte-avond ter afsluiting van de kerstvakantie en als afscheid van de enige vrijwilliger die er nu is.
Volgende week gaat Ithemba weer open, en komt hopelijk mijn postpakket met 11 kilo babykleertjes aan, die we hier dan nog een goed plekje moeten gaan geven .. op Lelethu zijn ze in ieder geval niet nodig, dus hop de townships in!
Of dat lukt lezen jullie wel weer in mijn volgende bericht!

Alle liefs, Josien